Vertragen is óók vooruitgaan
Soms voelt het alsof alles tegelijk moet. Afspraken volgen elkaar op, projecten lopen door, nieuwe initiatieven worden gestart… en dat allemaal terwijl je óók gewoon de dagelijkse HR-zaken draaiende houdt. In die snelheid lijkt vertragen geen optie. Toch is het precies wat we in de praktijk zien wat nodig is: wie vertraagt, komt verder.
Laatst begeleidden we een MT-dag bij een organisatie. Geen dag vol lijstjes, afvinken en actiepunten. Nee, juist het tegenovergestelde. We stonden stil bij één simpele, maar belangrijke vraag: wat bedoelen we eigenlijk met ‘groei’?
Eerlijk? Het was zoeken. Stiltes waren soms ongemakkelijk. Niets hoeven oplossen voelde onwennig. In de bubbel blijven bleek lastig. Maar… we vertraagden. En dat maakte verschil.
Er kwam meer ruimte. Voor échte gesprekken. Voor het delen van beelden. Voor beter begrijpen wat de ander bedoelt als die het over groei heeft.
En nee, het werd niet ineens allemaal duidelijk. Maar er kwam scherpte. Meer gevoel bij: zitten we op dezelfde golflengte? Waar kijken we anders naar? En waar moeten we opnieuw afstemmen om tot een gezamenlijk beeld te komen?
Dat is de winst van vertragen. Niet spectaculair, wel waardevol.
Vertragen verandert je perspectief
Als je vertraagt, verandert je perspectief. Je ziet details die eerder onzichtbaar waren. Je voelt scherper aan wat klopt en wat niet. Je hoort wat er écht gezegd wordt – én wat niet. Je merkt wat er speelt, bij de ander én bij jezelf.
Daar hoef je geen hele dag voor vrij te maken. Je kunt het ook klein houden. Let eens op je tempo als je van afspraak naar afspraak rent. Of op hoe snel je een advies wil geven, terwijl de ander nog aan het zoeken is.
Laat een stilte vallen.
Adem.
Stel een vraag.
Wees nieuwsgierig, zonder meteen te willen oplossen.
Sta dan even stil bij wat het effect is.
💡 Ons advies van de maand:
Durf te vertragen. Niet als luxe, maar als strategie. Juist in het klein, midden in de volle vaart van alledag. Want dáár begint vaak echte vooruitgang.
